Przemówienie senator RP Marii Anny Anders
Przemówienie senator RP Marii Anny Anders na uroczystościach nadania części ulicy Milwaukee Ave w okolicach cmentarza Maryhill w Niles, IL imienia jej ojca, polskiego bohatera II wojny światowej, generała Władysława Andersa – General Władysław Anders Memorial Way
Szanowni państwo, drodzy kombatanci, kochani przyjaciele. Będę mówiła po angielsku, bo chciałabym, aby wszyscy tutaj obecni zrozumieli, co mam do powiedzenia. Przypuszczalnie większość z państwa, czy prawie wszyscy, mówią tutaj po angielsku. Jestem bardzo wzruszona. Drodzy państwo, jestem bardzo wdzięczna. Panie burmistrzu, panie kongresmenie, panie Michale Niemkiewiczu, przewodniczący społecznego komitetu pamięci o generale Andersie, moja grupo motocyklowa Anders, z której członkami rozmawialiśmy o tym przedsięwzięciu przez jakiś czas, ale ja nigdy nie pokazałam, że wierzę, iż to się naprawdę stanie.
Teraz jestem zupełnie przekonana i podekscytowana tym, że to się stanie. Urodziłam się w Anglii po II wojnie światowej. Mój ojciec był absolutnie wspaniałym człowiekiem. Nigdy nie wierzyłam w to, że znajdę się w polskim rządzie, ale to widać było moim przeznaczeniem. Silne związki pomiędzy polskim rządem a Ameryką są w pewnym sensie urzeczywistnione moją osobą. Dorastałam w Anglii, studiowałam w Europie i Ameryce, wyszłam za mąż za amerykańskiego pułkownika. Poznałam go pod Monte Cassino. Moja matka powiedziała, że modliła się o to, żeby tak się właśnie stało, gdyż obawiała się, że zostanę starą panną, ponieważ dość późno wyszłam za mąż. Jestem obywatelem Stanów Zjednoczonych i mam 23-letniego syna, który także jest oficerem armii Stanów Zjednoczonych i który właśnie wrócił z Iraku. Tak więc dla mnie jest to olbrzymi honor mieć ulicę imienia mojego ojca. Dostępuję tego honoru tutaj, w Stanach Zjednoczonych, i wydaje mi się, że jest to pierwszy w USA przypadek nadania ulicy jego imienia. Mam jednocześnie nadzieję, że nie będzie on ostatnim, ponieważ kiedy zapoznałam się z pomysłem innych, że można uczcić pamięć o moim ojcu w ten sposób, będę to kontynuować. Myślę, że jest to coś niezwykłego.
Moim pierwszym celem, zadaniem po objęciu pozycji senatora RP było przygotowanie ustawy o repatriacji, która pozwoli pozostałym w Rosji Polakom deportowanym na Syberię i do innych części byłego Związku Sowieckiego powrócić wraz z rodzinami do ojczystego kraju. Jestem szczęśliwa, ponieważ mogę dzisiaj zakomunikować państwu, że miesiąc temu taka ustawa została zatwierdzona przez senat, a następnie podpisana przez prezydenta RP. Tak więc ostatni rozdział mojej książki pod tytułem „Bez ostatniego rozdziału”, wyrażający pragnienie, aby umożliwić powrót do Polski Polakom deportowanym na Wschód, ziścił się. Moim kolejnym celem jest przyczynić się do tego, aby USA, Polska i NATO współpracowały razem. Musimy zagwarantować bezpieczeństwo Polsce. Mam bardzo dużo wiary w siłę Armii Stanów Zjednoczonych i wojsk NATO. Chciałam podziękować wszystkim tym w Armii USA oraz rządowi USA, którzy przyczynili się do sojuszu z Polską. Dzisiejsza uroczystość poświęcona ustanowieniu General Anders Memorial Way pokazuje wszystkim młodym ludziom, czym jest polski patriotyzm.
Dziękuję państwu z głębi mojego serca, nigdy tego nie zapomnę i oczywiście czekam teraz na wyjście na ulicę, gdzie będziemy świętować. Pan wicemarszałek senatu i ja będziemy pracować, aby mieć kolejną, podobną uroczystość w przyszłości, w innym miejscu. Nigdy nie zapomnę dzisiejszej, pierwszej uroczystości, ponieważ była ona najważniejsza. Dziękuję, dziękuję, dziękuję.
